Het wandelen gaat sinds een half jaartje met rollator. En een stuk langzamer. Als het pad wat te hobbelig wordt, en dat is tegenwoordig al snel, loopt ze liever arm in arm met mij. De kinderen nemen dan graag de rollator over. Ze hebben ontdekt dat je er best leuk mee kunt scheuren. Ook dat zorgt regelmatig voor een lach op het gezicht.

Het gaat voor haar steeds een klein beetje minder. Minder snel, minder lang, minder makkelijk. En voor mij steeds een klein beetje meer. Meer steunen en ondersteunen, meer meekijken, meer meedenken en meer meedoen. Ik doe het met liefde. “Wat je erin stopt aan zorg en liefde, dat ontvang je ook weer terug”, zeg ik wel eens tegen haar. Het gesprek over hoe het moet als de zorg aan de deur klopt, als het echt niet meer zelf lukt, hebben we nog nauwelijks gevoerd. We glijden er wel langzaam naartoe. Ook weer in kleine stapjes, die samengaan met het loslaten van dingen. Alles zelf willen schoonhouden in huis bijvoorbeeld. En, tjsa, hoe zat het ook al weer met dat inloggen via de DigiD app. Het zijn allemaal haakjes naar het gesprek over de zorg voor morgen.

Vandaag, 30 oktober, is het de dag van de Zorg voor Morgen. ActiZ, de branchevereniging van zorgorganisaties, heeft dit jaar deze dag uitgeroepen tot Nationaal Gespreksmoment. Zij willen zoveel mogelijk mensen aanmoedigen om in gesprek te gaan met hun naasten over het ouder worden. Via www.praatvandaagovermorgen.nl/kaartje kan zelf een e-kaartje met persoonlijke boodschap versturen om je naasten uit te nodigen voor een gesprek over ouder worden.

Het Nationaal Gespreksmoment is een initiatief vanuit de publieksaanpak Praat vandaag over morgen. Hiermee betrekt ActiZ heel Nederland bij de toekomst van de ouderenzorg en roepen iedereen in Nederland op om het gesprek aan te gaan.

De volgende keer dat ik weer een haakje zie, ga ik het gesprek aan. Jij ook?