Eenzaamheid

“We hebben hier geen neven en nichten, tantes of ooms”, vertelt bewoner Fari. “We hebben alleen landgenoten. Hoe fijn is het dat we samen kunnen wonen? Dat we onze eigen taal kunnen spreken, onze eigen waarden en normen met elkaar kunnen delen?’ Ze vertelt dat ze al veel vrienden heeft gemaakt in de woongroep. ‘Laatst moest een mede-bewoonster naar het ziekenhuis. We hebben haar gebracht en toen heeft ze ons na afloop bloemen gegeven om te bedanken.”  Het gaat volgens Gerda om gezellig ouder worden, om saamhorigheid, onthaasten en plezier hebben met elkaar. De gemeenschappelijke ruimte is eigenlijk te klein voor 32 bewoners. Toch klagen ze niet want ze zijn blij met de ruimte. De woongroep is tevreden over de woonvorm. Zij hebben dit te danken aan Stichting Andishe. Shahnaz is de oprichtster van Stichting Andishe. Eén van de projecten van deze stichting is de oprichting van de woongroep. Hartsvriendin Gerda, die veel ervaring heeft met onder meer vluchtelingenwerk staat haar bij. Tijdens de diverse activiteiten van Stichting Andishe, ontdekte Shahnaz veel eenzaamheid  onder Iraanse ouderen. Zo ontstond bij haar het idee voor een woongroep. “Toen mijn moeder nog leefde had ik het idee al.” Ze is vijftien jaar bezig geweest om de eerste woongroep voor elkaar te krijgen. 

Moedertaal

Met de enorme hulp van het Maagdenhuis en Woonsaem, het kenniscentrum gemeenschappelijk wonen voor ouderen met een migratieachtergrond, de woningcorporaties Stadgenoot en De Alliantie is die droom gerealiseerd. "We zijn ze daar elke dag dankbaar voor, zeker is als je ziet hoe ideaal het is voor onze Iraanse ouderen. Zij wonen met elkaar en kunnen in de eigen taal zingen en herinneringen ophalen. Alle ouderen spreken vrij aardig Nederlands hoor, maar des te ouder men wordt, des te belangrijker wordt het te kunnen communiceren, iets haarfijn uit te kunnen leggen in je moedertaal. Dat is zo fijn om te zien”, zegt Gerda.  In beide groepen wonen mannen en vrouwen door elkaar heen. Iedere bewoner is 55 jaar of ouder. Dat is een vereiste om in aanmerking te komen voor de groep. Shahnaz verzorgt de toewijzing. Er wonen relatief veel alleenstaande ouderen in beide groepen.  “We hebben hier vier stellen en de rest is alleenstaand. Het is natuurlijk een ideale woonvorm voor mensen die alleen zijn,  want hier ben je nooit echt alleen.”, aldus Shahnaz. De dames stoppen er veel tijd in, allemaal onbezoldigd.  Ze helpen mee met de activiteiten en zijn aanspreekpunt voor de bewoners. “Het is liefdewerk, oud papier. Nee, dat klinkt te negatief. Het is liefdewerk, waardevol papier”, aldus Gerda.  

Eigen locatie

De dames hebben nog meer plannen. “Onze grootste wens is om een locatie te hebben voor onze stichting zodat we echt een buurtcentrum kunnen zijn.”, zegt Shahnaz.  “Dat hadden we wel altijd maar nu niet meer. Iedereen mist ons, de buurt met al zijn mooie bewoners met diverse migratieachtergronden missen ons. En niet alleen de ouderen, maar ook de jongeren en de allerkleinsten want die maakten ook gebruik van onze activiteiten, zoals de bijlessen.” Verder willen de dames nog meer woongroepen van de grond krijgen. De wachtlijst liegt er niet om: vijftig liefhebbers wachten op een plek. Gerda: “Nou, dat gaat lang duren want mensen gaan hier niet gauw weg. Daarom willen we meerdere woongroepen. Ook voor Afghaanse ouderen en Turkse ouderen. De behoefte is er. ”  

Kijk voor meer informatie op stichtingandishe.nl.