Lea is een ervaringsdeskundige ZorgSaamWonen blogschrijfster. Ze voelt een maatschappelijke druk om te verhuizen. De woongroep waarvoor ze zich jaren geleden inschreef, leek haar op een gegeven moment wel wat, maar ze bleek toen al te oud. Ze besloot opnieuw te genieten van haar huis (blog #1). Toch blijft het knagen. Ze leest iets over hospihousing (blog #2). Haar eerste match mislukt. (blog #3). Nieuwsgierig als ze blijft, bezocht ze een informatiemiddag over Villa Bewust (blog #4). Een interessant gesprekje tijdens de Gemeenschappelijk Wonen Dag bracht haar op het idee om bij de wooncorporatie te vragen naar een verhuisacoach (blog #5). Wat brengt dat haar?
De verhuiscoach

Eergisteren heb ik een gesprek gehad met Ramona, de verhuiscoach van mijn wooncorporatie. Bij het woord ‘coach’ moet ik altijd even glimlachen. Ik denk dan aan de cabaretier die eens in zijn show zei dat de ene helft van Nederland de andere helft coacht. Toch is coach misschien een betere term dan verhuismakelaar of verhuisadviseur, of nog erger: doorstroommakelaar. Alsof ze van je af willen. ‘Hups, doorstromen, mevrouw, u heeft nu lang genoeg te groot gewoond’.
Je begrijpt misschien dat ik aanvankelijk wat sceptisch stond tegenover het bezoek van Ramona, ook al had ik het gesprek zelf aangevraagd. Ik moet eerlijk bekennen: het was een heel fijn bezoek. Ramona nam de tijd en luisterde goed. Samen hebben we een vragenlijst doorgenomen. Ze vroeg me van alles. Over mijn woning, over de buurt, maar ook over mijn hobby’s en mijn persoonlijk leven. Leuk hoor, ik praat graag. En vond het ook leuk om van haar te horen hoe zij woont en wat haar plannen zijn. Ze is een stuk jonger en denkt nu al na over later!
Ze gaf me wat tips om de woning wat comfortabeler te maken, maar adviseerde me daar ook weer niet snel mee te beginnen. Want, zei ze: ‘Use it or lose it’. Ik kan inderdaad nog rennend de trap op en een verhoogde toiletpot hoef ik ook niet. Het scheelt natuurlijk dat ik voldoende beweeg. Zelf denk ik dat Pilates en dansen me zo soepel en lenig houden. En wat dacht je van fietsen? Ik heb geen auto en doe alles lopend of met de fiets. Door weer en wind. Dat gaat prima, al vergeet ik wel eens waar ik mijn paraplu of regenjas achterlaat.
Hulpmiddelen
Ramona wees me op een geweldige site: www.hulpmiddelenwijzer.nl Ik heb die avond anderhalf uur doorgebracht met me te verbazen over wat er allemaal is. Ik belde mijn vriendin over mijn bevindingen, waarbij ik af en toe de draak stak met sommige hulpmiddelen. Hoewel ik het fantastisch vind dat ze bestaan. Ik denk dat ik het meeste niet nodig heb, of ben ik dan weer eigenwijs en overschat ik mezelf?
Bij nader inzien, denk ik trouwens dat ik toch wel een slimme deurbel wil aanschaffen zodat ik weet wie er voor de deur staat en een snijhandschoen is ook fijn voor mij, maar dat heeft niets met mijn leeftijd te maken; meer met mijn aangeboren onhandigheid. Het opstapje met leuning is ook prettig zodat ik makkelijk en veilig in de bovenste kastjes kan. Nu klim ik op een stoel. Of dat verstandig is? Ik denk het niet. Misschien moet je als senior wel zo’n lijstje maken wat jongelui opstellen als ze gaan trouwen. Dan kunnen mensen online aankruisen wat ze voor je meenemen als ze een cadeau voor je zoeken.
Activiteit
Dankzij Ramona heb ik toch een paar van die tips gekregen om het huis comfortabeler te maken, zoals de hulpmiddelen uit de hulpmiddelenwijzer. Ze concludeerde dat het met mijn netwerk wel goed zit, dat ik vrolijk en levenslustig door het leven ga. Ook merkte ze terecht op dat ik wel erg gehecht ben aan mijn buurtje. Ze heeft me verteld wat voor woningen er voor senioren in de buurt zijn. Nou, dat zijn er niet veel. Ik ken het seniorencomplex wel dat zij noemde, maar dat vind ik echt een oubollig huis. Vergane glorie, geen activiteiten, behalve eentje: een hoop gemopper. Dan zit ik liever hier.
Verder zijn er geen specifieke seniorenwoningen. Eigenlijk zoek ik dat ook niet. Want door haar vragen kreeg ik weer scherp wat ik eigenlijk al wist: ik zoek een woongemeenschap. Samen wonen, voorzieningen en spullen delen, onderdeel uitmaken van een groep, Met een goede balans tussen privacy en gemeenschappelijkheid. Waar ik me nuttig kan maken voor mijn medebewoners en de buurt. Waar er koffieochtenden en activiteiten zijn. Een gemeenschappelijke tuin, huiskamer en diverse clubjes. Niet te groot, niet te klein.
Old school
Zo’n groep van 30 tot 50 bewoners is er in mijn buurtje niet. Nog niet. Ik krijg nu wel de neiging om zelf zo’n woongemeenschap op te zetten. Die leegstaande school kan misschien omgevormd worden? Dan noemen we het project ‘Old school’ of ‘Jong geleerd, oud voldaan.’ Beter dan: jong geleerd, oud afgedaan, haha. Ik ga me toch maar weer even verdiepen in de wereld van woongemeenschappen.
Reactie toevoegen