Onder druk van de aanhoudende zorgcrisis richten gemeenten en zorginstellingen hun blik de laatste tijd steeds meer op de inzet van familieleden, buren en vrienden bij de langdurige zorg voor ouderen en mensen met een verstandelijke beperking of psychiatrische achtergrond. Laten we hier kritisch naar blijven kijken, bepleit Femmianne Bredewold, bijzonder hoogleraar Samenleven met Verschil in haar oratie ‘Goed Samenleven? Morele spanningen in de langdurige zorg’. En laten we vooral onze lessen trekken uit het verleden en luisteren naar de stemmen van degenen die van deze zorg afhankelijk zijn en hun naasten.
Goed Samenleven? Morele spanningen in de langdurige zorg

Femmianne Bredewold | Bron: UvH
Samen zorgen, omzien naar elkaar, zorgzame gemeenschappen – je kunt geen beleidsnota, visiedocument of meerjarenplan in de langdurige zorg openslaan of het staat erin. Zorg voor elkaar wordt breed bejubeld. Onder druk van de aanhoudende zorgcrisis richten gemeenten en zorginstellingen hun blik nadrukkelijk op familieleden, buren en vrienden van mensen met een verstandelijke beperking, psychiatrische achtergrond of ouderen die langdurige zorg ontvangen. Hoe heeft dit idee zo’n prominente plek in beleid verworven? Is het vooral een wens van beleidsmakers, of zien ook zorgontvangers, hun naasten en professionals dit als waardevol? En wat als hun verwachtingen botsen, wie bepaalt dan hoe zorg wordt vormgegeven?
Op vrijdag 26 september 2025 sprak prof. dr. Femmianne Bredewold, bijzonder hoogleraar Samenleven met Verschil, haar oratie uit aan de Universiteit voor Humanistiek. In haar rede plaatst ze opvattingen over ‘goede’ zorg in historische context, belicht ze verschuivingen in macht en verantwoordelijkheid, en laat ze zien wat dit betekent voor de praktijk van zorg en samenleven vandaag. Ze houdt een dringend pleidooi om uitdrukkelijker stil te staan bij verschillende, en soms botsende, ideeën over ‘goede’ zorg. We moeten ervoor waken dat we zonder kritische blik meegaan in het discours waarin zorg zonder meer van naasten wordt verwacht, aldus Femmianne.
Terugkijkend in de tijd wordt zichtbaar dat elk nieuw idee over ‘goed’ zorgen reageert op het vorige, vaak met radicale koerswijzigingen die waardevolle inzichten overslaan en belangrijke stemmen – vooral van mensen die van zorg afhankelijk zijn en hun naasten – buiten beeld laten. Zonder hier lering uit te trekken dreigt een scenario waarin zorg grotendeels opnieuw op liefdadigheid steunt en we verwachten dat dit binnen onze verbanden (families, buurten, wijken) wordt opgevangen. In dit scenario moeten mensen met een beperking participeren in een sterk geïndividualiseerde samenleving.
Het pleidooi van Bredewold is daarom duidelijk: laten we zorg en samenleven niet vanzelfsprekend op de schouders van mensen die afhankelijk zijn van zorg en hun naasten leggen, maar altijd kritisch blijven op wat goed samenleven ook voor hen betekent.
Lees meer
- 'Laten we ervoor waken dat zorg opnieuw steunt op liefdadigheid' - Universiteit voor Humanistiek
- Je kunt de volledige oratie van Femmianne bekijken: Femmianne_Bredewold_Oratie_2025_digitaal.pdf
Reactie toevoegen